Reisdag 33: 16 mei 2013 (Deba)

Heerlijk geslapen en volgens de Duitse meiden had ik niet gesnurkt. Aangezien ik pas om 09:00 in de bagageruimte mijn fiets kon pakken, was ik om 08:00 uur opgestaan, gewassen, aangekleed en de laatste kleren ingepakt en beneden om de hoek het ontbijt genuttigd. Even voor negen kwam iemand openen en kon ik mijn fiets naar beneden dragen. De bagageruimte lag namelijk op de eerste verdieping en de fiets en het karretje pasten niet in de lift.

Vervolgens mijn tassen en bagagewagen van de kamer gehaald, de meiden prettige dagen gewenst en om 09:15 vertrokken. Ik had gehoord dat er trappen te beklimmen waren en moest dus een route zoeken zo dicht mogelijk bij de Jacobsroute. In ieder geval richting Monte Igelda. In het boekje van Joos was aangegeven dat fietsers gedeeltelijk de route konden volgen die met een gele pijl was gemarkeerd. Na twee kilometer langs de baai in San Sebastian gefietst te hebben ben ik begonnen aan de beklimming van de Monte Igelda. Ik dacht dat dit alleen een stukje berg was bij San Sebastian, maar deze liep verder omhoog richting Orio. Na 7km klimmen, en aangekomen op een hoogte van 386m meter kon ik beginnen aan de afdeling naar Orio. Net voor het plaatsje zag ik de wandelaars via trappen naar beneden komen. Ik telde er in snelheid 23, maar ik denk dat het er meer waren.

In Orio bij de kerk een kopje koffie gedronken en zag daar verschillende wandelaars voorbij komen. Ook enkelen die ik al in Irun had gezien.

Vervolgens doorgefietst en ik wilde de Camino-route weer oppakken. De afslag naar de GI-weg had ik echter gemist en ik kwam uit op de N638, een provinciale weg. Naast deze weg liep een prachtig wandelpad, maar omdat er geen wandelaars waren had ik het maar gebruikt. Langs de kust stond een stevige westenwind die ik recht van voren had. De weg had achteraf een hoogteverschil van zeeniveau tot op enkele plaatsen iets meer dan 250 meter boven zeeniveau. Het was dus bergje op bergje af. In het begin dacht ik nog “ na die bocht gaat het bergaf”. Nou na die bocht ging het nog steeds bergop, de volgende weer bergop, de……. Volgens mij kent Jeroen dit verhaaltje ook nog wel. Later denk je niet meer aan bergop maar gaan de benen gewoon rond. Je ziet wel wat er komt.

Ik zag op een plaats de wegaanduiding van de Jacobsroute staan en wilde daar dan weer op aansluiten. Ik was nog geen kilometer op een onverharde weg of er bleken trappen te zijn opgenomen in dit stuk. Daarom maar langs de N638 blijven fietsen tot Beda. Toen ik Beda inkwam moest ik tot 16:00 uur wachten voor het toeristenbureau openging die de slaapplaatsen in de Albergue verdeelde. Daarom maar naar het dorpspleintje gegaan en een biertje en enkele tapas genomen. Er zaten daar ook al twee Nederlanders die morgen echter met de trein naar Bilbao gingen om zo de bergen van morgen te omzeilen. Vervolgens kwam er nog een Nederlander, Michiel, bij die in Ierland woonde en een maand onbetaald verlof had genomen om de route te lopen. Toen leek het een reünie te worden van mensen die elkaar kenden. Het Nederlandse echtpaar, een Française en Jacob die ik uit Irun kende. Echter zij hadden op de laatste nachten ook personen leren kennen die er ook weer bijkwamen. Er ontstond even een discussie over het aantal slaapplaatsen, die hier zouden zijn. Iemand had een boekje waarin stond dat er maar 24 bedden waren. In het toeristenbureau bleek dat onze Albergue een oude school was waarin op dit moment 60 personen konden slapen. 14 bedden in 4 kamers en een kamer voor 4 personen.

De weg naar de Albergue ging via twee liften die de wijken met elkaar verbonden. Jammer dat mijn fiets er niet in kon en ik moest dus weer even opstappen. De ingang van de Albergue bleek de achterkant van een school te zijn waarvan de weg geleidelijk naar boven liep. Echter om de 5 meter waren er verhogingen aangebracht. Met behulp van Ton, het mannelijk gedeelte van het Nederlands echtpaar, hebben we 't karretje naar boven getrokken, waarna ik de fiets ben gaan halen. Als parkeerplaats had hij de oude gymzaal gekregen. Jullie zien wel dat overal aan gedacht wordt. De douches waren nieuw gebouwd en hadden heerlijk warm water. Tevens was er een wasmachine en een centrifuge aanwezig. Omdat ik gisteren in San Sebastian de grote was gedaan had hoefde ik hier geen gebruik van te maken, maar de andere wandelaars maakten hier ruim gebruik van. Aangezien het een grote wasmachine was, moesten naderhand sokken, onderbroeken, shirts etc. weer worden uitgezocht. Het had wel iets.

Op onze kamer liggen Nederlanders, Fransen, Duitsers, Zweden en een Oostenrijker.

Volgens de hospita konden we ergens heerlijk Fruits de Mer in het centrum van Beda eten en hadden we besloten daar naar toe te gaan. We betekent in dit geval, het Nederlands echtpaar Ton en Wil, een Française Anne-Marie en ikzelf. Anne-Marie bleek trouwens de dame te zijn die ik als eerste Camino-ganger net voor Hendaye was gepasseerd met een “Bien Camino”. Zij vertelde me dat dit in het verleden vaak gebruikt was, maar dat nu “Bon Camino” gezegd werd. Xansacobeo ik weet het nu niet meer maar gebruik ze maar allebei. Trouwens gisteren heb ik net voor Orio ik dacht een 10% stuk(je) gehad. Het was op een betonweg en omdat daar zand op lag slipte mijn achterwiel zodat ik de laatste 20 meter moest lopen, c.q. mijn karretje duwen. Fietsen, hoe traag ook , heeft toch mijn voorkeur.

Anne-Marie wist hoe zij het moest bestellen, maar hier is toch echt iets fout gegaan. We hadden een heerlijke vissoep, maar vervolgens een gefrituurd vis-scholletje van Iglo met frites. Als nagerecht een kommetje rijstepap. Het bleek dat dit het Pelegrino-menu was. De fles wijn bleek inbegrepen bij het menu en de kosten per persoon bleken € 10,- te zijn. We konden er dus niets van zeggen.

Om 21:00 waren we terug in de Albergue en de meesten lagen reeds in bed. Tegen 22:00 belde Cily nog even om wat zaken door te spreken voor komend weekend.

Daarna ging ik als laatste naar bed.

Groeten, dit was het weer voor vandaag

Bon Camino

Reacties: