Reisdag 44: 27 mei 2013

Reisdag 44: 27 mei 2013

In het studenten onderkomen zouden 138 personen een onderdak kunnen vinden. Mijn (3persoons) kamer ligt in een bijgebouw naast een tweepersoonskamer waar duidelijk twee Spanjaarden slapen. Wat een volume zetten deze personen op als zij met elkaar in gesprek gaan.

Vannacht kort en onrustig geslapen. Ik denk niet dat dit aan de omgeving lag, maar meer aan mijzelf. Vermoedelijk toch een beetje onrustig nu het naar de laatste week toegaat. Ik heb al verschillende keren het reisschema bekeken om te zien of ik iets over het hoofd heb gezien, maar ik kan niets geks ontdekken. De laatste komende dagen een gemiddelde afstand van 55km overbruggen moet te doen zijn. De heuveltjes fietsen begint op SM te lijken. En nu wil ik jullie gedachten wel eens kunnen lezen.

De contacten vandaag waren heel afwisselend. Aan het ontbijt zat ik aan tafel met een Duits echtpaar dat vandaag pas aan de tocht begon. Zij waren met het vliegtuig naar Santander gevlogen, en vervolgens met de trein naar Gijon. Voor de tocht over deze 350km hadden zij 4 weken uitgetrokken. De vrouw was verleden jaar geopereerd aan haar voet en daarom wilde zij niet meer dan 20 km per dag lopen.

In het plaatsje Solo de Barco trof ik tussen de middag 3 Engels sprekende personen. Het bleken twee Amerikanen uit Boston te zijn en een jonge meid. De twee Amerikanen waren net gepensioneerd, en omdat er verleden jaar een uitgebreid programma over de tocht naar Santiago de Compostela op de Amerikaanse TV was geweest hadden besloten deze te lopen. Het Engelse meisje was met haar vriend vertrokken. Deze had een eenwielig karretje aan een heupgordel getrokken, maar had hierbij een blessure opgelopen. Nu was hij vooruit gereisd om deze te kunnen laten genezen en onderweg zouden ze elkaar weer treffen om dan de laatste week weer samen te lopen. Op 24 juni moest zij na haar afstuderen aan haar eerste baan beginnen, dus uiterlijk 20 juni had zij de terugvlucht naar Engeland.

Het was vanaf 11:00 prachtig fietsweer en ik bedacht me om niet in Solo de Luiña te stoppen maar nog 30km door te fietsen. De onrust kwam toch weer even boven drijven. Omdat er wegwerkzaamheden waren waardoor ik niet via een brug een dal kon oversteken, moest ik noodgedwongen een lange afdaling, maar ook weer een steile klim maken. Toen definitief besloten een overnachting in Solo de Luiña te maken. Omdat ik de laatste dagen nog al eens een overvolle Albergue had meegemaakt was ik benieuwd of dit kon lukken. De Albergue in het dorp is een oud schoolgebouw en zeker oud-militairen zouden zich hier hebben thuis gevoeld met al deze stapelbedden en de enkele douche.

Bij de plaatselijke bar moest je je inschrijven en daar trof ik de twee Italianen weer. Zij gingen wel door tot de volgende plaats en wilden eveneens pas op 2 juni in Santiago aankomen.

Je moest jezelf inschrijven voor de overnachting en daar zag ik dat zich pas een Nederlander en een Spanjaard hadden ingeschreven. Deze twee zaten mooi voor het schoolgebouw en converseerden in het Duits. De Spanjaard bleek uit Barcelona te komen en een Duitse schoonzoon te hebben. De Nederlander was een geval apart. Hij had altijd al eens de Camino willen lopen maar zijn vrouw was hier niet voor. Nou mocht hij 3 weken van huis om dit te doen, maar vanuit Irun zijn dit ruim 800km. Je kunt je op twee vingers uittellen dat dit niet kan. Daarom heeft hij het voornemen toch maar een stuk de bus te nemen.

Onderweg was ik een Canadese wandelaarster voorbij gefietst en tegen 17:00 kwam zij ook aan in het gebouw. Zij vroeg mij waar ik de stickers had gekregen die zij op mijn karretje had gezien. Aangezien ik er toch enkele in reserve had heb ik haar van elk een gegeven. Tevens met haar de afspraak gemaakt om vanavond het pelgrimsdiner samen in het dorp te gebruiken.

Ik zal morgen wel vertellen hoe ze heet en de rest van haar verhaal.

Tijdens het maken van het verslag kwamen nog 4 Spaanse vrouwen binnen die buiten Spaans geen andere taal spraken. Dan schiet mijn kennis van 4 woorden in het Spaans niet echt op.

In de bar waar we ons moesten inschrijven is gratis internet gedurende 15 minuten. Naderhand kost het € 1,- per kwartier. Vraag als oud docent: wat is het verschil tussen een kwartier en 15 minuten? Dus als ik niet alle foto’s in een kwartier geplaatst krijg komen die morgen of nog een dag later.

Het laatste half uur is hier de zon vol doorgekomen en zit ik heerlijk voor het gebouw dit verslag te typen. Dit weer gun ik iedereen ook in Nederland.

Nou dit was het dan voor nu en tot morgen.

Bon Camino

Reacties: