Reisdag 22: 5 mei 2013 (Marennes)

Heerlijk geslapen en rond 07:00 wakker. Lijkt wel op mijn normale ritme van thuis. Tegen 07:45 opgestaan en alles voor zover mogelijk ingepakt. Tegen 08:00 ging ik eten en Jeroen een berichtje sturen of we om 08:30 konden skypen. Volgens mij zit dit al bij hun in het programma. Prachtig om te zien hoe die kleine Jurre door de box gaat en er van geniet. We hebben een ronde teller nodig om bij te houden welke afstand hij aflegt.

Na het skypen even gekeken op de site van La Vélodysséé en zag dat het nu wel mogelijk was de GPS-route van vandaag te downloaden. Tot nog toe gaf hij steeds een foutmelding en kon ik dit hulpmiddel niet gebruiken. Dus snel gedownload en doorgestuurd naar de Garmin.

Het was vandaag de eerste keer dat ik vanaf het vertrek korte broek en shirtje met korte mouwen aanhad. Geen windjack en geen fleece. Prachtig fietsweer. Tegen 09:30 vertrokken met de planning in Saint-Agnant een camping te zoeken. Dit ligt tussen La Rochelle en Royan en zou dan voor beide dagen een afstand van 60km betekenen. Komt mooi overeen met de afstand die ik dagelijks gepland heb.

Vanaf La Rochelle liep de route langs de kust door mooie aangelegde parkjes. Vanaf Yves weer het land ingestuurd richting Rochefort wat een mooie plaats zou zijn volgens de infogidsen in het hostel. In het hele centrum waren de wegen opengebroken en alleen het dorpsplein bij het Hotel de Ville was pas klaar. Dit was een gezellig pleintje en ik heb me hier bij een restaurantje laten verleiden door een suggestion du chef. Dit was een heerlijk (groot) stuk koolvis op een groentebed met daarbij stokbrood en een glaasje witte wijn. Je waant je dan God in Frankrijk.

Het was even zoeken om Rochefort uit te komen en toen ontdekte ik dat ik de routekaart op het tafeltje had laten liggen. Het zal wel zo moeten dat ik vandaag wel de GPS route op de Garmin heb staan en daarom maar besloten op dit hulpmiddel te vertrouwen. Via een mooi landelijk fietspad richting Saint-Agnant. Hier was niets te krijgen. Geen camping en ook geen lokaal hotelletje. Er zat niets anders op dan nog maar 22km door te fietsen naar Marennes in de hoop dat in dit kustplaatsje wel een camping zou zijn. De weg naar Marennes liep via een breed fietspad langs het Canal de la Bridoire. Hier zaten hele families langs het kanaal. Dit had wel wat. Er zat altijd één vast patroon in deze taferelen. Het mannelijk gedeelte zat met soms wel vijf hengels te vissen. Het minder constante patroon betrof de rest van de familie. Moeder de vrouw zonnebadend, een boekje lezend, maar ook bezig de maaltijd klaar te maken. Dit varieerde van stokbrood met koffie tot salades. De barbecue stond al aan om de vers gevangen vis te roosteren. In Nederland zul je dit tafereel niet meer meemaken.

In Marennes aangekomen was het even zoeken maar de camping aan de kust was snel gevonden. De receptie was al gesloten maar er stond een telefoonnummer om je te melden. In een zo goed mogelijke Franse conversatie, handen en voeten waren onmogelijk te zien, kreeg ik te horen dat ik zelf maar een plaatsje moest uitzoeken. Kon me dan morgenvroeg melden om aan de balie af te rekenen. Tentje opgezet en even een gesprek met de Nederlandse overburen. Deze waren uit de Bourgogne gevlucht na 8 regendagen.

Vervolgens naar het strand gelopen om nog iets te eten.

Bij terugkomst heerlijk voor het tentje in de zon aan het verslag werken. Tegen half tien wordt het toch fris, ga mijn tanden poetsen en kruip het tentje in.

Groetjes