Reisdag 30: 13 mei 2013 (Irun)

Reisdag 30: 13 mei 2013

Vanmorgen eerst om 07:30 wakker geworden. Rustig aangekleed en de tassen gepakt. Na het eten nog even de mail controleren en zag daar het bericht van Sanxacobeo over de overnachtingen in San Sebastian. Bedankt voor de tip en ik zal voortaan zeggen: “ Buen Camino”.

Toen ik rond 09:30 vertrok voor het korte dagtraject van 50km scheen het zonnetje en kon ik in korte broek en korte mouw vertrekken. Door Bayonne, en vervolgens aan de zuidkant van het kanaal naar de zee richting Biarritz. Het windje schuin van voren maar dat kon de pret niet drukken. Tegen 10:30 begonnen de wolken toe te nemen en werd het frisser. Het werd toch weer tijd het windjack aan te trekken.

Biarritz is een schitterende plaats met mooie stranden waar veel personen surften op de golven. Een prachtig gezicht dat veel bekijks trok van vooral Engelse toeristen.

In Biarritz stond aangegeven dat er vanaf januari gewerkt werd aan de Vélodysséé en dat dan vanaf juni het traject van Biarritz tot de Spaanse grens klaar zou zijn. Er werd niet bij gezegd welk jaar want ik zag slechts op een beperkt aantal plaatsen werkzaamheden. Nou ik kan zeggen dat vanaf Biarritz tot Hendaye de overtreffende trap van slecht voor de paden gold. Slecht, slechter. het slechtst. Je kon het fietsen vergelijken met klunen tijdens de Elfstedentocht op skies. Daarom had ik over de tocht van 50km niet de geplande 4 maar 6 uur nodig. Toen ik de grens van Frankrijk naar Spanje passeerde waande ik me op een piste. Zo’n mooie weg naar de Albergue de Peregrinos in Irun. Tegenover de Albergue zaten een vijftal personen te wachten tot de Albergue om 16:00 open ging. Hier had ik een gesprek met een Deense vrouw die gisteren al was aangekomen maar die de hele dag niet in de Albergue kon. Ze had de eerste dag al een blessure opgelopen en had meteen een rustdag ingepland. Omdat je ’s-morgens officieel om acht uur de Albergue verlaten moet hebben en deze pas weer om vier uur open ging moet je dan de dag maar op een of andere manier zien door te komen. Ook kwam er nog een Duitser bij uit Dresden. Met Jacob, wat een toepasselijke naam op deze tocht, had ik tevens ’s-avonds ons eigen eten gemaakt. Een kant-en-klaar maaltijd die we bij de supermarkt gehaald hadden. Na het eten in het kantoor annex verblijfsruimte nog kennisgemaakt met een echtpaar uit Alphen aan de Rijn dat in 2010 de Camino op de fiets gedaan had vanuit Nederland. Nu waren ze met het vliegtuig tot Biarritz gekomen en vervolgens met het openbaar vervoer naar Irun. Zij willen de tocht binnen 7 weken volbrengen omdat zij ook de 4daagse van Nijmegen moest lopen. Wat een toevalligheden.

In het kantoortje van de Albergue de Peregrinos was het een gezellige drukte. Fransen, Nederlanders, Duitsers en Portugezen die in een Babylonische spraakverwarring elkaar probeerden iets duidelijk te maken. Heel gezellig. Tegen 21:00 uur kwam nog een vrouw binnenlopen die uit Breda bleek te komen. Zij had verleden jaar de Camino gelopen vanuit Portugal.

Ik had een 4-persoonskamer die ik deelde met een Fransman. Zeer druk en overduidelijk aanwezig in de verblijfsruimte. Om 22:00 moesten we het “kantoor” verlaten omdat ze gingen sluiten.

Morgen zou het ontbijt zijn tussen 06:30 en 08:00 en iedereen werd verzocht om toch maar om 08:00 de Albergue verlaten te hebben. Ik was al op mijn kamer toen er nog een Canadees binnenkwam en het bed boven mij ging gebruiken. In de Hostels en jeugdherbergen hebben ze (bijna) altijd stapelbedden. Nog even met de Canadees gesproken die vanuit Zwitserland aan de Camino begonnen was. Tegen 22:30 lagen we in bed en nog 5 minuten later was de Franse boswachter al de bomen aan het zagen. Tjonge, Tjonge wat een geluid. De Canadees pakte toen zijn pelgrimsstok en duwde dan tegen het bed van de Fransman. Dit hielp 2 minuten en dan begon het alweer. Daarbij kwam nog dat het stapelbed piepte en er nog meer herrie op de kamer was. In deze Albergue hadden ze geen deuren in de kamers dus iedereen kon meegenieten. Tegen 01:00 was de benzine op en konden we eindelijk slapen. Terugkijkend op de dag kan ik zeggen dat het fietsen tegenviel, maar de (meeste) ontmoetingen in de Albergue waren plezierig.

Bon Camino

Reacties: