Reisdag 31: 14 mei 2013 (San Sebastian)

Om 06:00 uur begon onze Fransman met het toilet en om 06:30 vertrok hij naar zijn ontbijt. Ik hoorde al meerdere personen, maar ik had niet de behoefte om op te staan. De komende rit naar San Sebastian over 30km was goed te doen.

Samen met de Canadees ontbeten waar even later Jacob, de Deense vrouw en Mariëlle uit Breda bij aanschoven. Het Nederlandse echtpaar was blijkbaar al vertrokken.

Nog wat bij gekletst, maar zeker de lopers wilden toch wel weg. Ik vertrok om 08:15 naar Hondarribia om van daaruit de weg GI3440 te nemen naar San Sebastian. Deze weg loopt voorbij Jaizkibel, een berg met een hoogte van iets meer dan 500 meter. In Hondarribia bij een boekenstalletje een kaart gekregen van de weg. Ik begreep dat de man zei dat er een klim van 4km inzat waarvan 2km met een stijgingspercentage van meer dan 5%. Ik had de heuvel/berg ook al gezien in het boekje over de kustroute. Je kunt de heuvel niet weghalen dus maar vertrokken. Net buiten Hondarribia kwam ik het Nederlands echtpaar tegen. Ze wilden nog even het plaatsje bekijken en dan doorgaan naar Jaizkibel.

Ik had de eerste 3km geklommen en kwam aan bij een pleintje waar ik meerdere personen zag die ook in de Albergue hadden overnacht. Even later kwamen ook Mariëlle en de Deense aanlopen. Zij hadden besloten gezamenlijk te vertrekken en te kijken hoever ze samen zouden lopen. Na de banaan verorberd te hebben weer opgestapt voor de verdere klim. Het bleek toch dat ik de boekenverkoper verkeerd had begrepen. Er was eerst een klim van 4km en vervolgens nog een van 2km met de genoemde stijging. Rustig trappend, steeds ervoor zorgend dat ik nog een tandje over had, met een snelheid van rond 5km/u naar boven. Na 1,5 uur bergop fietsen kwam ik op het hoogste punt aan voor de fietsers. De top lag op 455 meter. Op de kilometerteller stond toen een afstand van 7,6 km vanaf het dorp. As ik het zo bereken was het gemiddelde stijgingspercentage rond 6%. Het was wel een inspanning, maar ik kon niet zeggen dat ik het onoverkomelijk vond. Ik had er wel tegenop gezien omdat ik niet wist wat er ging komen.

Toen ik wat foto's gemaakt had stopte een Spanjaard die redelijk Frans en een beetje Engels sprak. Hij moest mijn karretje eens aandachtig bestuderen en vond het knap dat ik daarmee naar boven was gefietst. Vervolgens mijn windjack aan en aan de afdaling begonnen. Omdat je bezweet bent van de klim voelt het echt koud aan. Daarbij moet je de hele tijd in de remmen knijpen om niet te hard naar beneden te gaan. Maximaal 25km en niet harder. Je merkte ook tijdens het remmen dat het karretje dan toch doordrukt.

Weer op zeeniveau aangekomen in Lezo de weg genomen naar Pasai Donibane om daar het kleine bootje te nemen over de monding van een riviertje. In het boekje stond dat behalve voetgangers ook fietsers mee mochten. Fietsers wel maar geen aanhangwagentje. Er zat dus niets anders op dan maar 6km om de rivierarm heen te fietsen en van daaruit weer het spoor op te pakken. Het is dan nog ongeveer 5km voordat ik tegen 13:00 San Sebastian binnenreed. Je komt direct bij een prachtige boulevard uit waar ik een uurtje in het zonnetje heb gezeten.

Gisteren nog even naar de opties gekeken die Sanxacobeo had doorgestuurd met overnachtingsmogelijkheden. Voor San Sebastian had ik ze allemaal mooi in de agenda genoteerd zodat ik ze snel kon terugvinden. Jammer genoeg kon ik in San Sebastian van geen enkele mogelijkheid gebruikmaken omdat ze of alleen in juli/augustus geopend waren of dat ze vol zaten.

Weer teruggegrepen naar booking.com en hier het Urban Hostel midden in het centrum van San Sebastian gevonden. Dit is een vrij groot hostel en niet te duur. Er verbleven hier voornamelijk Engelse studenten van een Private School die een cultuur reis maakten. Wat surfen met cultuur te maken heeft weet ik niet want ze gingen allemaal surfen. Het waren gezellige studenten die er heerlijk even uit waren. Omdat ik twee dagen in dit hostel verblijf maar de uitgebreide was gedaan en op het balkon te drogen gehangen. De bewolking had ondertussen de zon verdreven en zou dit dan de weersomslag zijn voor de komende dagen. Vervolgens ben ik naar het toeristenbureau gegaan voor meer informatie als ik morgen de stad wil bezoeken. In het bureau trof ik weer mijn Canadees die ook geen slaapplaats had gevonden. Hij is toen met mij meegegaan en heeft net als ik een aparte kamer. We hadden afgesproken een kant-en-klare maaltijd in de supermarkt te halen. Als je niet direct in de middag wat eet moet je tot 20:00 uur of later wachten voor je ergens terecht kunt om te eten. Het vispannetje, 400gr, smaakte goed maar ik had nog wel iets meer naar binnen gekregen. Dit gold ook voor Jim, mijn Canadese koempel. Hij wilde nog even rusten en ik wilde aan het verslag werken. We hebben afgesproken om 21:00 naast het hostel in de bar een glas wijn te gaan drinken en dan het eten aan te vullen met tapas. Hij gaat morgen verder en misschien zien we elkaar onderweg nog wel ergens.

Ga de foto’s verzamelen en eveneens bij het verslag voegen.

Morgen weer een nieuwe dag

Bon Camino

Reacties: